Witam!

Zgadzam sie z Panem. Ja zostałem "zarażony" rodzinną historią w pierwszej lub drugiej klasie szkoły podstawowej (1981-1982). Opowiadałem nawet na jakiejś akademii o swoim pradziadzie. Przez kilkanaście lat zbierania materiałów zgromadziłem obszerne archiwum, posadam np. fotografię swoich prapradziadów i liczne inne, sprzed I wojny światowej.

Jeśli chodzi o tradycję rodzinną, to u mnie pamięć sięgała właśnie do prapradziadów (pokolenie urodzone w połowie XIX w., zmarłe w latach 20-stych XX w.), ale wiem z doświadczenia, że to był wyjątek. Wydaje mi się, że upadek komunizmu spowodował renesans zainteresowań genealogicznych, ale wielu strat nie da sie odrobić. Gdybym nie zaczął badań odopwiednio wcześnie, nie znałbym wielu faktów z tradycji ustnej, które potem posłużyły mi jako "trop" do profesjonalnych poszukiwań w archiwach.

PS: Stanisław Zakoński, Życiorys Wiktora Czapiewskiego. Wspomnienia wnuka, Zeszyty Gminy Puck, 2004, z. 3, s. 8-12, fot. Emaile do wydawcy: mana@post.pl, gokpuck@pro.onet.pl

----------------
----------------------------------------------------------------
- Panie Marszałku, a jaki program tej partii?
- Najprostszy z możliwych. Bić kurwy i złodziei, mości hrabio.

(Józef Piłsudski do hr. Skarżyńskiego)