Wszëtkò sã zgôdzô. Le chòdzy mie leno ò to, że czim jiném są wpłiwë jiny kùlturë, a czim jiném pòchòdzenié i kòrzenie.
Np. starszi pòkòlenié są Kaszëbama i czëją sã Kaszëbama, chòc znają jãzëk mniemiecczi i rechùją (matematika) pò mniemieckù, bò tak sã w szkòle naùczële.
Zdrząc terô np. na Pòlskã jakno całosc, to téż wszëtce (benômni wikszosc) je Pòlôkama, chòc wpłiw na jãzek, kùlturã, kùchniã i wiele jinéch dzélów żëcégò miałe kùlturë: ruskô, mniemieckô, òrmiańskô, żëdowskô, ùkraińskô, litewskô, a nawetka arabskô. Kò w samim Gduńsk był wielekùlturowi.
To nie je nick złégò, bò mòżna brac z bògactwa i dobrotë jinéch kùltur, ale tak, żebë nie tracëc swòji jawernote.
A na Kaszëbach długò bëło tak, że w jedny wsë mieszkôle i Kaszëbi, i Mniemce, i Żëdzë, zcë jiny. Nierôz dochôdało do „miészóny” żeńbë. Stąd wiele mniemiecczich i francësczich nazwësków. Z tegò co wiém, to jeżle chòdzy ò nazwëska francësczi, to w czasach biôtków Napòleóńsczich, wiele żôłniérzów òstało „ù nas” i wzãło za białczi Kaszëbczi. Znôwù jich dzece sã żeniłe, krew sã „wëmiészała” i dzisé czëją sã Pòlôkama, czë Kaszëbama. Ale to je le dzél taczich Kaszëbów. Bò wikszosc mô krew òd wieków „czëstą”.
Jeżle chòdzy ò stronã jãzëkòwą, to w kòżdym jãzëkù je tak, że niejedne słowa mają pòchòdzenié z jinszégò jãzëka.
Jak był czas kòscelny i państwòwi łacënë, tej nën jãzëk téż miôł wpłiw na twòrzenié nowich słów w rozmaitych nôrodach. Zresztą wiele pòlsczich słów mô pòchòdzenié „łacyńsczi”, a më nawetka nie jesmë në swiądny.
Pòzdrówk