Jeszcze pomęczę ten tekst.

Walka o polskość była treścią życia Krajniaków. Właśnie tu, na Krajnie, swoje dobra i majątki posiadały znakomite rody: Prądzyńskich, Komierowskich, Grabowskich, Orzelskich, Potulickich, Zebrzydowskich, Wałdowskich

Wyobrażam sobie, że treścią życia większości ludzi jest zapewnienie godziwego bytu sobie i swoim najbliższym, a dla ludzi religijnych - zapewnienie sobie zbawienia. Polskość w dzisiejszym rozumieniu ukształtowała się gdzieś w XIX wieku, chyba nie mylę się sądząc, że przed rozbiorami obywatel czuł się przede wszystkim związany ze swoją ziemią (powiatem) a król którego był poddanym był gdzieś dalej. Dla chłopów wyznacznikiem tożsamości była przede wszystkim parafia i pan.

Lista znakomitych rodów posiadających majątki na Krajnie nic nie wnosi; dziś Kulczyk ma posiadłość w USA ale nikt go chyba nie uważa za znakomitego Amerykanina. Poza tym np. liderzy Konfederacji Targowickiej równiez pochodzili ze znakomitych rodów.

Wymienione "tradycje regionalne" to zwyczaje ludowe znane na całym polskim obszarze kulturowym, wiele z nich znają też doskonale Kaszubi - np. bożonarodzeniowe pochody z gwiazdką, zapusty (nb. w tekście nie wspomniano o tańcu "na długi len"), wielkopiątkowa i dyngusowa chłosta, zaduszkowe chleby dla biednych i szereg innych). Nie wyczytałem tam niczego, co by rzeczywiscie wyróżniało Krajnę.

Jeśli chodzi o gwarę krajniacką, to pozwolę sobie na chwyt poniżej pasa, czyli zestawienie zapewnień o niezachwianej polskości Krajniaków, z podanymi przykładami słów krajniackich, stanowiącymi w znacznej części wykaz germanizmów (frysztyk, flyndze, kuch, flaszeczka, topek, knyp, tygielek(?), durślak, ańtop). Niektóre słowa są doskonale znane Kaszubom (południe 'obiad', wieczerzał) czy bochenyszek (zwracam uwagę na "y" - po kaszubsku to by było "bòchenôszk"). Oczywiście wiem, że liczba germanizmów nie jest miarą tożsamości regionalnej, ale skoro autorzy sami sie podkładają..